Pagina's

vrijdag 27 juli 2012

Argentinia, laatste station.

De laatste schoenpoetsers hebben we achter ons gelaten in Bolivia en de frisse berglucht in de Andes geruild voor  lekkere wijn en biefsteak uit de pampas in Argentinia. Het is winter hier en de temperaturen dalen
's nachts  tot 5 graden en  met een polaire wind erbij is dat koud!
En zeggen dat het zomert in België en de regen met bakken uit de hemel valt!
Alles doet hier Europees aan, de bevolking is ook een smeltkroes van immigranten uit Europa en het midden- Oosten,  alles is duurder, maar als je beter kijkt is alles een beetje in verval.
Een goeie voorbereiding om ons leventje in België weer op te nemen.
We drinken uitstekende wijn in het noorden van  het land, in Salta, Cachi, Molinas en reizen door de wijnroute met Cristian en Teo uit Bretagne die hier ook op reis zijn.
De wondere watervallen van Iguazou waren wat teleurstellend en de weg ernaartoe 22 busuren  lang.
Die lange afstanden moet je er in Argentina bijnemen. Het land is van Noord naar Zuid zomaar 5000km lang!
De watervallen waren vroeger een natuurgebeuren waar  Argentijnen gingen barbecuen en zwemmen in het water. Nu is dat alles verboden en wachten toeristen op lange metalen loopbruggen in lange rijen om iets van de watervallen te kunnen zien.
Brazilia,  Paraguay en Uruguay zijn hier dichtbij maar dat is voor een andere keer!
Ciao!

                                                de gekleurde bergen van het noorden


                                                     mooi... wel een beetje koud


                                                                               Fuck


bij de steenbokskeerkring


                                             Iguazu watervallen, 3de grootste in de wereld

dinsdag 17 juli 2012

Ontmoetingen in Santa Cruz, Bolivia

Na Sucre ging de weg altijd maar naar beneden, we reizen naar Santa Cruz. Het is als een andere wereld. Warm, groen, vogels, papaya, grenadilla, aapjes...op enkele uitzonderingen na is het aangenaam leven hier.
Even werd het spannend toen Kurt op een morgen opstond met een tandwortelinfectie en we ons afvroegen of we vervroegd naar Belgie moesten. Gelukkig kwam het zover niet  en tussen de tandarts afspraken  door ging het leven gewoon verder.
De bevolking van Santa Cruz verschilt veel van deze op het Altiplano. Santa Cruz is welvarend en modern. Er is werk voor iedereen en de mensen zijn geëngageerd. Op de Plaza, het park in hartje van stad wordt actie gevoerd door de TIPNIS.  Deze inheemsen willen voorkomen dat er een weg door hun territorium wordt aangelegd door een Braziliaans bedrijf.  Een mars  stapte maandenlang van hun territorium naar La Paz om er te onderhandelen met de regering. Tevergeefs, de regering Morales stuurt zijn kat en te zeggen dat de president zelf een indigeno is.  Nee, Morales wordt  niet overal graag gezien.   Ze noemen hem hier dom.
Tegelijkertijd zou het Bolivia niet zijn of de hele stad stond in rep en roer door een betoging van de politie en de security werknemers , zij eisen betere werkomstandigheden en een hoger loon.
Van de bommetjes en ontploffende voetzoekers die om de oren vliegen , maken we ondertussen geen zorgen meer. Dat is hier normaal!

                                          Wie is de mooiste van het land? dat ben jij Toekan...


                                                             Ik vind het leuk, en jij?


                                                                            Peace



                                          laatste blik op het regenwoud van Buena Vista

dinsdag 26 juni 2012

Na zout komt suiker.

Sucre is de hoofdstad van Bolivia. Een zoete ontmoeting  want  para ti en el ceibo zijn de lekkerste chocolade die we in Zuid-Amerika proefden, de koffiehuizen zijn gezellig. Een stad waar we genoten van alternatieve film en internationale keuken.
De trekking door de Cordillera de Franje, in de buurt van Sucre, nam ons 4 dagen mee in het bizarre landschap van Maragua. Deze krater was vroeger een zee of zou het resultaat zijn van een meteorietinslag.
De stilte was er totaal en in de sterrenhemel fonkelde de nevel van de melkweg.


jr boelens and his wife sue ellen

where is my horse?

Sucre op 2600 meter hoogte

wa een liefdesverklaring!

trek door de maragua krater



amorcito

maandag 4 juni 2012

Moet er nog zout zijn?

girlsparadise

tangodans op de grootste zoutvlakte ter wereld

ballerina op nen lekstok

hungry for my love

superman eros

iedereen happy

zout en lithium winning

koraaleiland vol met cactussen temidden van de zoutvlakte

zondag 3 juni 2012

Desolaat in het zuidwesten van Bolivia


inca ruines



thermale baden om eeuwig jong te blijven

levende fossielen

katty zoekt toilet


laguna colorado

verwondering


frozen flamingo's op 4000m






zo is het leven

zondaguitstapje langs de grens met Chili






donderdag 17 mei 2012

Reizen zonder grenzen.

Vandaag gaf de immigratiedienst ons  in La Paz een 90-dagen visum voor Bolivia. Gratis! Die tijd zullen we niet kunnen opmaken want we willen begin juli in Argentinia aankomen.
Onze eerste indruk van Bolivia kregen we in Copacabana  aan het Titicacameer, eigenlijk nog een beetje Peru. Het was er bitterkoud daarom tracteerden we onszelf op een goed verblijf:  Ecolodge Titicaca.


Het werden magische dagen met schelle hoogtezon en schitterend  blauw water, met fanfares en danseressen want er werd gefeest voor Señor de la Cruz en dan wordt er ook flink gedronken. Het waren drukke dagen bij de kathedraal( en voor mijnheer pastoor)  waar alle voertuigen werden gezegend met wijwater ,bier en  goedkoop champagne. De Bolivianen kunnen zich geen betere en goedkopere voertuigverzekering indenken; een traditie die blijft bestaan!







Met de ferry kunnen we naar het eiland van de zon.  Zoals het perfect is op het eiland van de zon, zo waren ook de mensen die we er ontmoetten. Met een erg leuk gezelschap stapten we van noord naar zuid op het eiland.

Het was pas toen we in Sorata aankwamen dat we een tweede indruk kregen van dit Andesland. Zoals in Sorata hadden we ons geheel Zuid-Amerika voorgesteld voor we vertrokken. En dat is:  afval overal, aarden wegen die modderpoelenn worden as het regent, vrouwen die dagenlang langs straat zitten om dingen te verkopen, toeristen die klagen over diaree, wegenwerken die jaren aanslepen,...
Sorata leek wel een wondere  omgeving om te gaan trekken in de bergen, de Cordillera Real. Onze gids Ricardo heeft afgezien met ons. We hebben een stukje hoogtevrees overwonnen. De beloning was een nachtje aan het bergmeer aan de voet van de besneeuwde toppen van de berg  Illampu , 6362m.

onze gids Ricardo met op de achtergrond den machtigen llampu

zoek de tentjes


op de onmogelijkste plaatsen wordt nog aan landbouw gedaan

onze muilezel Pepe

heerlijk high boven het wolkendek